USRAH merupakan ‘Nadi Gerakan’ kerana melalui usrahlah seseorang ahli gerakan Islam ditarbiah bagi menshahihkan aqidahnya, memandu keinginan dan akhlaknya, mendidik sensitiviti serta tanggongjawabnya dan memperjelaskan visi dan misi yang akan dilaksanakan oleh jamaah yang disertainya.
Apa yang menyedihkan, dewasa ini ahli-ahli gerakan lebih seronok hadir program yang besar-besar saperti Seminar, Simposium, Forum Perdana, Kursus-kursus Jatidiri dan Motivasi, Program Kampong Angkat daripada menghadiri Usrah. Abah hairan kenapa orang-orang gerakan mula memandang ringan dan mengabaikan Usrah?
Di zaman Abah mula-mula mengenali Erti Perjuangan Islam dulu ialah melalui majlis Usrah. Disitulah Abah diajar membaca dan memahami Al-Quran. Diajar bagaimana mengikuti sunnah nabi s.a.w. dengan mempelajari seerah nabawiah dan fiqhul Sunnah. Merancang dan membuat kertas-kerja program. Mengadu dan menyelesaikan masalah kebajikan dan kewangan.
Yang lebih utama ialah Usrah dapat mengikat tali al-ukhuwah al-Islamiah. Pendik kata semua yang berkaitan dengan amal jamaiy diajar di dalam usrah dan melalui usrah. Di dalam usrah jugalah Abah diajar bagaimana untuk taat dan theqah kepada pimpinan jamaah. Di dalam usrah jugalah Abah mengenali dan memahami ‘Rukun Bai’ah’ serta ‘Risalahan Ta’alim’. Beramal dengan 20 perkara yang diwajibkan untuk setiap ahli gerakan. Ikut arahan Naqib Usrah. Menghormati dan menjaga maruah dan Imej Jamaah. Mempertahankan Prinsip dan Uslub ‘Amal Jamaah.
Tidak cukup dengan Usrah sahaja, digabungkan pula ahli-ahli Usrah Yunit dalam Usrah Gabungan atau Tamrim atau Muqaiyam atau rehlah. Ada kalanya diadakan Qiamulail, Iftar Jamaiy sambil membaca Al-Matsurat Syugra atau Kubra. Solat sunnat Dhuha dan banyak lagi amalan yang bersifat ‘Kerohanian’ atau bermatlamatkan “mendekatkan diri” atau “Taqarrub ilalLah”.
Tapi itu cerita dulu. Dizaman ini cerita-cerita saperti itu sudah dianggap nostalgia. Sudah tidak relevan lagi. Sudah out of date. Orang-orang tua yang dianggap sebagai veteran dalam gerakan sudah bersikap dingin dengan Usrah. Rasa nak hadir, dia hadir. Rasa tak nak hadir, dia tak hadir. Macam biasa sahaja. Tak rasa bersalah apa-apa. Macam hadir ke majlis tahlil sahaja. Ikut mood dan waktu lapang baru nak hadir. Pihak yang menganjur Usrah selalu bersungut kerana terlebih makanan yang disediakan. Manakala yang hadir pun complain; “ Baik ana gi program ana daripada hadir Usrah. Tak berbaloi. Macam hadir majlis mengajar di Masjid sahaja.” Kata mereka.
Apakah ini petanda bahawa Hari Kiamat sudah dekat….? Kerna salah satu petanda kiamat itu sudah dekat ialah bahawa hilangnya semangat Jihad Fi SabiliLah terutamanya di kalangan Ahli Dalam Gerakan Islam.
Na’uzubillah…..
http://www.facebook .com/note. php?note_ id=1305661669827 24&id=100000961688938
No comments:
Post a Comment